Las Na Zawsze Bank BNP Paribas

Miejscowość Sobień znajduje się prawie w połowie drogi pomiędzy Krakowem a Warszawą – w powiecie opoczyńskim. Nasz teren stanowią dwie działki o powierzchni całkowitej 1,65 ha. Na zdjęciu z geoportalu obszar wygląda jak las, ale w rzeczywistości to teren po wyrębie. Poprzedni właściciel wyciął drzewa prawdopodobnie 2-3 lata temu.

Obszar jest bardzo niejednorodny, do tego drzewa wycinano nierównomiernie i dość niechlujnie. Na opuszczone miejsca szybko wkroczyła natura. Rosną już tutaj głogi, wierzby, dęby, brzozy, sosny, kruszyna, jeżyna. My chcieliśmy dodać tutaj tylko więcej różnorodności, aby ten ekosystem był jeszcze silniejszy. Cały teren podzieliśmy na dwie części. Na północy znajduje się las, który powstał z wpłat od pojedynczych osób i drobnych firm. Na południu wydzieliliśmy obszar o powierzchni 1,35 ha, który został przeznaczony dla zespołu z Banku BNP Paribas

Teren jest bardzo zróżnicowany, a działka długa, wąska i już porośnięta. Podzieliliśmy teren na kilka stref, dobierając sadzonki w zależności od siedliska i roślinności. Postanowiliście nie stawiać tutaj płotów. Specjalnie kupiliśmy większe sadzonki, które powinny szybko wyrosnąć poza zasięg pysków saren.

Uczestniczki i uczestników na miejscu zbiórki powitał katering. Chwilę zajęły powitania, jedzenie kanapek, picie ciepłej kawy i herbaty. Załoga Lasu Na Zawsze rozpoczęła od opowieści na temat Fundacji, misji oraz charakterystyce ziemi, na której będziemy sadzić, gatunkach drzew i krzewów. Podzieleni na małe grupy, wszyscy przeszli szczegółowy kurs prawidłowego sadzenia i zaczęliśmy! Pogoda sprzyjała pracy, bo mimo, że chłodno, a słońce za chmurami – nie wiało, nie padało.

Ze względu na zróżnicowany teren i podłoże, kopanie dołków szło z większą lub mniejszą łatwością. Na szczęście nikt nie porzucił szpadla. Lekki chłód też motywował do ruchu, a więc szło nam niezwykle szybko! W trakcie mnóstwo było rozmów i śmiechów, dyskusji.

W związku z tym, że postanowiliśmy nie grodzić naszego lasu, w połowie sadzenia lasu, sadzonki zaczęliśmy zabezpieczać Cervacolem – specjalnym roztworem piasku kwarcowego, który oblepia gałązki i czyni je niesmacznymi dla zwierząt. Gdy sarna zgryzie jedną, zwykle rezygnuje z próbowania pozostałych i przenosi się gdzieś dalej. Powinno zadziałać a za rok malowanie trzeba będzie powtórzyć.

I tak powstał las, jeszcze bardziej bioróżnorodny. Niech rozwija się i dziczeje.