Las Na Zawsze od Polpharmy 18

Michałów to niewielka wieś w województwie świętokrzyskim w powiecie włoszczowskim. Nasza działka ma powierzchnię 1,56 ha i na zdjęciach satelitarnych wygląda jak las. W rzeczywistości jest to teren po wyrębie. Poprzedni właściciel wyciął drzewa jakieś 3-4 lata temu.

Działka jest po wyrębie, ale zostało na niej bardzo dużo młodych drzew i wspaniałe runo leśne. Jest dużo dębów, są brzozy, sosny, wierzby. Już dziś mamy tu bioróżnorodność! Po wyrębie zostało także sporo gałęzi, które już są ułożone w stosy. Gałęzie będą się rozkładać tworząc naturalny nawóz, a teraz są schronieniem dla małych zwierząt i przystankiem dla ptaków.

Działkę podzieliśmy na dwie części. Na północy powstał las z wpłat do pojedynczych osób i drobnych firm. Na południu wydzieliliśmy obszar o powierzchni 1,1 ha, który był przeznaczony dla Polpharmy.Teren jest mocno porośnięty, działka długa i wąska, a runo leśne bogate. Na dwa dni przed eventem przywieźliśmy sadzonki. Nie chcieliśmy grodzić naszego terenu, więc specjalnie kupowaliśmy większe sadzonki, które powinny szybko wyrosnąć poza zasięg pysków saren.

Dzień powstania lasu zaczął się niemrawo – słońce schowane za grubą warstwą chmur i poranne mgły nie zachęcały do energicznych ruchów. Na szczęście nie musieliśmy się spieszyć, bo większość przygotowań zrobiliśmy dzień wcześniej. Wystarczyło wyjąć i ustawić szpadle i witać gości z otwartymi ramionami. Osoby z zespołu Polpharma napływali stopniowo. Niektórzy sadzili z nami po raz pierwszy, inne osoby robiły to po raz kolejny. Przyjechały całe rodziny, by tak spędzić wspólną sobotę.

Tradycyjnie na początku podzieliliśmy się na dwie grupy, by lepiej przeprowadzić szkolenie z sadzenia. Jak zwykle zwracaliśmy uwagę na wielkość i głębokość dołka, uważne uklepywanie, aby korzenie były do dołu, aby uważać na delikatną korę młodych sadzonek. Potem była już tylko praca, ale za to jaka. Nie nadążaliśmy z przesuwaniem się ludzi. Załoga Lasu Na Zawsze sadziła wspólnie ze wszystkimi, a w międzyczasie chodziła między uczestniczkami i uczestnikami, służyła wsparciem i rozmową. W połowie pracy poprosiliśmy kilka osób o zabezpieczanie sadzonek Cervacolem. To specjalny roztwór piasku kwarcowego, który oblepia gałązki i czyni niesmacznymi dla zwierząt. Gdy sarna zgryzie jedną zwykle rezygnuje i przenosi się gdzieś dalej. Powinno zadziałać. Za rok malowanie trzeba będzie powtórzyć.

I, nim się obejrzeliśmy, ok. 13:00 w ziemi wylądowała ostatnia sadzonia. Tuż przed przerwą obiadową! Co za tempo. Ale nie tylko tempo, bo jakość też była wspaniała. W trakcie osoby z Lasu Na Zawsze sprawdzały skrupulatnie, czy sadzenie przebiegło pomyślnie i rzetelnie. Były powody do świętowania.