Las Na Zawsze Decathlon

Las Na Zawsze powstał w miejscowości Michów, to nieduża miejscowość położona w województwie lubelskim około 20 km od Lubartowa.

Kilka dni przed eventem z dwóch szkółek przywieźliśmy kilka tysięcy sadzonek, które podzieliliśmy i rozłożyliśmy na właściwe miejsca. Sadzonkom przycięliśmy korzenie i dodatkowo moczyliśmy je w specjalnym żelu z grzybami – aby sadzonki przed wsadzeniem w glebę miały już na korzeniach mikoryzę, która ułatwia im pobieranie wody oraz składników pokarmowych z gleby.

Zwykle sadzimy sadzonki z gołym korzeniem. W Michowie, gdzie ziemia była uprawiana a grzybnia uboga, część z nich (dąb oraz lipa) została przygotowana w specjalny sposób – były to sadzonki w bryłkach. Dzięki temu przez pierwsze lata będą miały łatwiej a uzysk powinien być wyższy.

Dzień sadzenia był wyjątkowo piękny. Ciepło (jak na tą porę roku), błękitne niebo, słoneczko – to chyba był najładniejszy dzień sezonu. A jak najładniejszy dzień to i sadzenie też było niezwykłe. Część ludzi przyjechała przed czasem! Czekanie na innych uprzyjemnialiśmy sobie grą we frisbee. Gdy wszyscy już przyjechali to zaczęliśmy jak zawsze – od opowieści o sytuacji lasów w Polsce oraz szkolenia z sadzenia sadzonek z gołym korzeniem w dołkach. A potem już do roboty.

Na sadzenie w tym sezonie przyjechało około 60 osób. By sprawnie przeprowadzić całe sadzenie podzieliliśmy się na trzy grupy: pomarańczową, zieloną i żółtą. Prace zaczęliśmy od obsadzenia „trzonka” młotka” a potem przesuwaliśmy się na zmianę. Gdy jest 60 osób – cudownych osób – to praca idzie szybko. A tutaj byli wspaniali ludzie – przyjechali w swój dzień wolny specjalnie, aby posadzić las. Nie wątpimy, że sadzone było z sercem i wiele sadzonek się przyjmie.

W trakcie sadzenia na terenie postawiliśmy dwa karmniki dla sójek. Chociaż słowo „karmniki” nie do końca pokazuje nasze intencje – otóż sójki mają pomóc nam w naturalnym obsadzaniu lasu. Ptaki te zbierają żołędzie, roznoszą je po okolicy i zagrzebują w ziemi. Szacuje się, że około 70% „magazynów” zostaje w glebie i z nich wyrastają nowe dęby. Więc nasze karmniki są pełne żołędzi gotowych do rozniesienia po okolicy.

Sadzenie dwóch hektarów lasu to mnóstwo pracy. Tutaj sprzymierzeńcem była ziemia. Przeorana i zbronowana – łatwa do kopania dołków, łatwa do zasypywania sadzonek. Jedynie należało zwracać uwagę na mocne udeptywanie gleby. Zakończyliśmy przed zachodem słońca „przybijaniem piątki”. Dosłownie każdy z każdym – by poczuć jak fajnie jest zrobić coś razem.