Las Na Zawsze EBór-EuroclearBankKraków

Las Na Zawsze powstał w miejscowości Michów, to nieduża miejscowość położona w województwie lubelskim około 20 km od Lubartowa.

Kilka dni przed eventem z dwóch szkółek przywieźliśmy kilka tysięcy sadzonek, które podzieliliśmy i rozłożyliśmy na właściwe miejsca. Sadzonkom przycięliśmy korzenie i dodatkowo moczyliśmy je w specjalnym żelu z grzybami – aby miały przed wsadzeniem w glebę już na korzeniach mikoryzę, która jest dla nich pomocna w procesie pobierania wody i składników pokarmowych.

Zwykle sadzimy sadzonki z gołym korzeniem. W Michowie, gdzie ziemia była uprawiana a grzybnia uboga, część sadzonek (dąb oraz lipa) była przygotowana w specjalny sposób – były to sadzonki w bryłkach. Dzięki temu przez pierwsze lata będą miały one łatwiej a uzysk powinien być lepszy.

Dzień eventu był wyjątkowy. Po pierwsze wymyśliliśmy nową zabawę „wkręcanie w ziemię” (o tym jeszcze będziemy pisać). Po drugie na miejsce przyjechał prawdziwy barista. Przerwy na pachnącą kawę i wspólne rozmowy wśród drzew były prawdziwym odpoczynkiem. A po trzecie przyjechało ok 40 cudownych i zaangażowanych osób. Zaczęliśmy jak zawsze – od opowieści o sytuacji lasów w Polsce oraz szkolenia z sadzenia sadzonek z gołym korzeniem w dołkach. A potem już do roboty.

Sadzenie hektara lasu to mnóstwo pracy. Tutaj sprzymierzeńcem była ziemia. Przeorana i zbronowana – łatwa do kopania dołków, łatwa do zasypywania sadzonek. Jedynie należało zwracać uwagę na mocne udeptywanie gleby.

W trakcie sadzenia na terenie postawiliśmy dwa karmniki dla sójek. Chociaż słowo „karmniki” nie do końca pokazuje nasze intencje – otóż sójki mają pomóc nam w naturalnym obsadzaniu lasu. Sójki zbierają żołędzie, roznoszą je po okolicy i zagrzebują w ziemi. Szacuje się, że około 70% „magazynów” zostaje w glebie i z nich wyrastają nowe dęby.

Kopiąc dołki, sadząc, rozmawiając, robiąc przerwy na 2gą lub 3cią kawę sprawnie dojechaliśmy do końca. Hura! Aby hura było dostatecznie zapamiętane zagraliśmy we „wkręcanie w ziemię”. Zabawa polega na zrobieniu szybko 10 obrotów dookoła samego siebie – patrząc się na swój uniesiony wysoko w górę palec. Jeżeli nie odrywa się wzroku i nie oszukuje z prędkością obrotów, to błędnik zaczyna wariować. Mówiąc inaczej kręci się głowie. A druga część zadania to jak najszybsze dobiegnięcie do celu… Było kilka upadków i mnóstwo śmiechu. Dziękujemy za ten piękny dzień.