Las Na Zawsze MDC2 Park Kraków South

JAKI JEST TEN LAS?

To piękny górski las liściasty o powierzchni 5,51 ha charakterystyczny dla polskich Karpat – żyzna buczyna karpacka. Znajduje się w Beskidzie Wyspowym w rejonie przełęczy Gruszowiec, na południowym stoku malowniczej góry Śnieżnicy w województwie małopolskim. Po drugiej stronie przełęczy majestatycznie króluje szczyt Ćwilin.

Buczyna karpacka jest zbiorowiskiem typowym dla regla dolnego i w tym przypadku rośnie na wysokości około 600–1000 m n.p.m. Żeby wspiąć się na najwyższy punkt tej buczyny trzeba pokonać ponad 200 m przewyższenia. Jednak warto podjąć taki trud. Ta żyzna buczyna karpacka jest niezwykła. Leży na dwóch zboczach wąwozu, który kryje tajemnicze jamy. W wąwozie po zimowych roztopach przetaczają się strumienie pełne wody. W okresie letniej suszy potoki zanikają, stając się wygodnymi ścieżkami. Na łagodnych wyniesieniach pagórków i stromych zboczach królują buki pospolite w różnym wieku. Liczne mają powyżej 80 i 100 lat. Masywnymi korzeniami trzymają stoki zboczy i chronią glebę przed erozją. Jest też mnóstwo malutkich siewek buków i nowych pokoleń w różnym wieku, świadczących o naturalnym charakterze tego lasu.

Domieszką tej buczyny są świerki pospolite i jodły pospolite zarówno o mocarnych rozmiarach, jak i nowe pokolenia wąskich latorośli. W widniejszych zakątkach pojawiają się topole osiki, leszczyny pospolite i brzozy pospolite. A w niższych partiach buczyny spotkać też można sosny pospolite, klony jawory, dęby szypułkowe. Zaś nad potokami nawet wierzby i olsze szare.

Żyzna buczyna karpacka posiada bardzo urozmaicone runo, widoczne najlepiej od kwietnia do czerwca. Tworzy ono kolorowe mozaiki na dnie lasu. Latem, gdy korony drzew zamykają dopływ światła, byliny naturalnie wchodzą w okres spoczynku. Zanikają całkowicie, a w dnie lasu nie ma praktycznie żadnych roślin.

W runie buczyny karpackiej występują charakterystyczne dla tego zespołu gatunki, jak np.: czosnek niedźwiedzi, kokorycz pusta, urdzik karpacki, listera sercowata, żywiec bulwkowaty, żywokost sercowaty.

Na wilgotnych stanowiskach znajdują się też gatunki takie jak: lepiężnik, jeżyna, knieć błotna, tojad i parzydło leśne. Małe fragmenty zajmuje postać uboższa buczyny karpackiej, gdzie na trochę słabszej glebie rośnie z bukami runo z borówką brusznicą, licznymi mchami i paprociami np. orlicą pospolitą.

Gatunki charakterystyczne dla tego siedliska to: buk pospolity, jodła pospolita, klon jawor, czosnek niedźwiedzi, kokorycz pusta, urdzik karpacki, żywiec bulwkowaty, żywokost sercowaty.

CELEBRUJEMY OCHRONĘ!

Święto lasu w Gruszowcu było zaplanowane na 30 września. Przyjechaliśmy dzień wcześniej, by wnieść narzędzia i zaplanować event. Świeciło piękne słońce, było ślicznie.

30 września niebo pokrywały niskie, gęste chmury. Widoki cudne – zamyślone, zadumane lasy i wierzchołki gór skąpane w kłębach obłoków – a jednocześnie była to zapowiedź przygód.

Działka jest odległa od drogi jakieś 80m…. ale w pionie! Wchodzenie trwało dłuższy czas, serce łomotało, oddech gubił się z każdym metrem. Udało nam się dojść do początku działki, trochę opowiedzieć o tym wyjątkowym lesie, zamontować tabliczki i… zaczęło padać.

Deszcz nas nie zatrzymał, a zwłaszcza kilkuletnich dzieciaków, które z radością parły na górę. Ale góra to duża – kolejne kilkaset metrów w pionie. A deszcz nie był deszczem tylko gwałtowną burzą. Woda lała się strumieniami po drzewach. Ścieżka, którą wchodziliśmy, zaczęła zamieniać się w potok.

Uf. Udało nam się dojść od połowy góry i przemokliśmy zupełnie. Tutaj wypiliśmy kawę z żołędzi, pogadaliśmy troszkę i na dół. A na dole było już wylewanie wody z butów i przebieranie w suche ubrania.

To był cudowny dzień. Rzadko kiedy mamy szansę podziwiać las w czasie burzy :). A do tego ten las jest cudowny: dostojne buki i smukłe jodły przeplatane młodymi świerkami, grabami, leszczynami. Bajka.